Bütün gün sürdü...
Mavinin saçları uzamıştı, son kontrolde görmüştük. Bundan mıydı acaba? Bugün 37h 3g. Artık 38in içindeyiz ve normal olarak doğumu bekliyoruz. 40haftaya kadar bekleyeceğiz. Duru'ya göre değerlendirirsek, onunla aynı günde doğduğunu düşünürsek, 30 nisan günü Mavi gelebilir.
Gecikirse müdahale edeceğiz gidişata.
Erken gelirse...
Erken gelirse, erken gelmiş olacak. Farklı bir durum değil elbette.
Nazife son iki haftadır sıkıntılar çekmeye başladı. Vücudu iyice şişti ve halsizleşti. Bir ay önce hoplaya zıplaya yaptığı işleri artık yapamıyor. Ara sıra gelen ve birkaç dakika süren çarpıntılardan şikayetçi. Varisleri büyüyor ve örneğin ayakta fazla kaldığı zaman zonkluyor. Kemiklerinin doğuma yönelik açıldığına dair bir his duyduğunu söyledi. Bunların sonucu; adam akıllı uyuyamıyor. Gecede 3-4 kere uyanıyor. Bu uyanmalara ben şahit olmuyorum. Lakin benim de verimli uyuduğum pek söylenemez. İdare ediyoruz ikimiz de.
Mavi'nin odası ile ilgili aklımızdaki temel ihtiyaçları giderdik. En son üçüncü halıyı aldık. Kalanlar; bir priz değişimi, Duru'nun odasındaki kelebekli abajurun nakli, belki bir de duvarlara etiket yapıştırma işleri...
Nazife ile bugün Koru Hastanesi'ne gittik. Telefonda yetkili ile görüşmüştü Nazo. Yine de bir kez daha gitmekte fayda var dedik. Doğumun yapılacağı odayı gezdik, ebe ile görüştük. İçimize sindi bu hastane.
Ayrıca acil durumda hastaneye en çabuk ulaşım için keşif yaptık. Konya yolundan gidip, Bayındır hastanesine dönüvermek, yol ayrımına kadar inip soldaki yola bağlanmak, sonra dümdüz hastaneye varmak... Umarım acil durumda her şeyi unutmayız.
Nazifem son günlerde çok tatsız. Biraz sinirleri bozuk aynı zamanda. Ben de İsveç rejimindeki 6. günümden dolayı pek tatlı değilim bugünlerde. Toparlanmamız lazım, çocuk hakikaten yolda çünkü. Hatta çok yakında...
