Bunun dışında kalan yarımşar saatlik kısımlarda uyudun.
Benim emzik emen bebeklerle aram pek yok, bu nedenle de ablana emzik vermedim ve sana da vermek niyetinde değiliöm. Ancak öyle bir ağlaman var ki, mızıklama kısmın iki saniye sürüyor ve hemen arkasından bağıra bağıra, avazın çıktığı kadar bağırarak ağlıyorsun. Uçağa bindik, sakinleşesin diye emzirdim seni. Tam pistin başına geldik, kalkış yapacağız, bir başladın ağlamaya. Pış pış yaptım yok, hoplatmaya çalıştım seni yok, gözlerin kapalı halde kendini kapatıp avazın çıktığında bağırıp ağlıyorsun. Daracık alanda, bir sürü insanın içinde kemiklerim birbirine geçti. Çözüm düşünürken aklıma evden çıkmadan hemen evvel aldığım(Emine teyzenin hediyesi emzik geldi. Sol elimde snş tutarken ani hamleyle, adeta can havliyle çantada emziği aceleyle arayıp buldum ve ağzına koydum. Hiç yadırgamadan cok cok emmeye başladın, 40 saniye kadar sonra da uyudun. Eh be annecim dedim, derdin bu muydu yani:) Neyse sonuçta sen rahat ben rahat ve tabiöki tüm yolcular rahat şekilde yolculuk yapabildik:))) Bu yıktığın ilk tabumdu(henüz), zamanla daha neleri değiştireceksiniz kim bilir?😉
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder