Dördüncü aya girdi Mavi. İkinci ayda yaşadığımız sancılı gaz seansları sona erdi gibi. Ama bir huzursuzluğu olduğunda - ki her an bir şeylerden huzursuz olabilir, becerikli bir insan - ortalığı yıkıyor. O kadar çok ve canhıraş bağırıyor ki... Gözlerde bir damla yaş yok yalnız, safi gürültü. Şöyle bir örnek vereyim. Bağırtıyı kessin diye kucağımda gezdirirken bağırmaya devam ederse yanımdaki birisinin söylediklerini duyamıyorum. Gerçekten, abartmıyorum. Duyulmuyor.
Biberon nesnesini diğerlerinden ayırabilmiş olabilir. Biberon görünce heyecanlanmış.
Konuşmaya ilişkin adımlar atıyor. Bazı sesleri bilinçli olarak çıkarıyor gibi. Bundan tam emin değilim. Şu ana kadar bana göre en meşhur ve sempatik kelimesi "eequ. Keyifli olduğu zaman eeequ deyiveriyor, herkes gülüveriyor.
Henüz eline bir nesne almadı. Bilinçli alırsa bırakmaz gibi geliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder